کابل کشی حرفه ای شبکه با ارغوان نت

به نصب کابل شبکه بین نود های مشترکان، تجهیزات شبکه، سوئیچ ها و سایر مواردی که پورت شبکه دارند، کابل کشی شبکه می گویند.

پایداری یک شبکه در مرحله اول وابسته به بستر غیرفعال یا پسیو شبکه است، کابل کشی شبکه دارای استاندارد ها و قواعد مخصوصی است که می تواند اثر خود را در سرعت ارتباط و طول عمر شبکه به خوبی نشان دهد.

در ادامه مطلب همراه ما باشید تا نکات کاربردی و اساسی درباره یک کابل‌کشی شبکه استاندارد را بیان کنیم تا با رعایت این نکات مهم از پایداری شبکه خود مطمئن باشید.

امروزه در سراسر جهان استانداردهایی جهت یکسان سازی کابل‌کشی شبکه ارائه شده است و در حال حاضر استاندارد ANSI/TIA/EIA متداول ترین نوع آن است که به اختصار استاندارد TIA/EIA نامیده می‌شود.

استاندارد TIA/EIA در آمریکای شمالی رایج است و استاندارد ISO/IEC 11801 در کشورهای اروپایی از محبوبیت بیشتری برخوردار است.

هر چند وقت یک مرتبه این استانداردها را بازبینی می کنند و آخرین نسخه آن استاندارد TIA/EIA-568-C است.

حداقل نیاز یک سیستم کابل کشی، توصیف نحوه چینش شبکه ها، اندازه طول کابل مورد نیاز، سطح کارآمدی رسانه ها و کارآیی تجهیزات مرتبط با کابل‌کشی، مدل کانکتورها و ترتیب اتصال پین با این استاندارد مشخص می شود.

براساس این استاندارد، می توان کل سیستم را به واحد های کابل کشی ساده تقسیم کرد و اگر لازم بود، این واحد های کابل‌کشی در ساختارهای بزرگتر تکرار می شوند.

در واقع این ساختار به هم پیوسته برای تولید سیستم کابل کشی کلی مورد استفاده قرار می گیرد و استاندارد  EIA/TIA 568 بیان می کند که چنین سیستمی باید از موارد زیر تشکیل شود.

• زیر سیستم محدوده کاری (Work area)
• زیر سیستم کابل‌کشی افقی (Horizontal wiring)
• زیر سیستم اتاق تجهیزات (Equipment telecommunication room)
• زیر سیستم رک های ارتباطی یا کمد های سیم (Wiring closet)
• زیر سیستم کابل کشی ستون فقرات (Backbone wiring)
• زیر سیستم ورودی ساختمان (Building entrance)

حداکثر فاصله مجاز، انواع اتصالات، کلاس کاری کابل و اتصال دهنده و نحوه نصب شبکه براساس این استاندارد جهت فراهم کردن یک ساختار مطمئن در ادامه بیان می شود.

در سیستم کابل کشی ساختاریافته، اتصال یک ایستگاه کاری با یک کابل مستقیم وصل نمی‌شود، بلکه باید برای برقرار کردن این ارتباط از سه قطعه کابل مستقل استفاده کرد.

باید از مسیر کابل شبکه، سوکت ها، ارتباط آن ها و موقعیت سوئیچ، هاب، Patch panel و رک ها نقشه تهیه شود.

از آن جایی که سرعت انتقال داده در بخش ستون فقرات شبکه به علت وجود چندین ارتباط بیشتر از خطوط داخل اتاق تجهیزات و محدوده کاری است، باید از کابل هایی با قابلیت انتقال سرعت بالاتر استفاده شود.

زمانی که کابل کشی شبکه و کابل برق مشترک است، باید احتیاط لازم برای مسائل ایمنی انجام شود و همچنین جلوی مشکلات عملکرد به واسطه مجاورت کابل LAN و کابل برق گرفته شود.

مسیر کابل LAN باید دور از چراغ های فلورسنت، موتور، لوله ها و خطوط برق باشد و به طور کلی از منابع تداخل فاصله کافی داشته باشد.

درون اتاقک رک ها نباید از لامپ های مهتابی و لامپ های کم مصرف استفاده کرد، زیرا نویز تولید می کند و در کار سیستم تداخل ایجاد می شود.

منابع دیگر تولید نویز مانند موتورهای الکتریکی، رله های قطع و وصل برق فشار قوی نیز نباید در کنار کابل یا اتاقک رک ها قرار داشته باشد.

از Patch panel و پریزهای شبکه که کدگذاری و شماره گذاری شده اند باید در محل های اتصال استفاده کرد و برای وضوح بیشتر از کابل و برچسب با رنگ های مناسب استفاده شود.

تمامی کابل ها باید در ابتدا و انتهای خود با استفاده از نمراتور، لیبل شیشه ای و پرینت لیبل شماره گذاری شوند تا بتوان یک کابل را ساده پیدا کرد.

برای پیدا کردن ساده کابل شماره گذاری کابل یک شیوه مخصوصی دارد که در آن نود، شماره پورت پچ پنل، شماره رک، شماره اتاق و دیگر موارد لازم نشان داده می شود.

منبع: https://arghavannet.com/